Modern dünyada neredeyse nefes almadan peşinden koştuğumuz para ardından gelmesini umut ettiğimiz mutluluğu bize temin edebilir mi? Göz kamaştıran hayatları ile her gün arz-ı endam edenler gerçekten mutlu mu yoksa mutlu rolü mü yapıyor? Peki, akşam evine ekmek götürmek için bütün gün koşturmak zorunda olan ya da onlar kadar şanslı olmayan işsiz insanlar ne kadar mutlu? Materyalizm altın çağını yaşarken bize sunduğu yüksek hayat standardı ve yaşam konforunun karşılığında bizden neler aldı?
